Onderwijsinstelling De Berkenschutse uit Heeze wilde graag dat de gemeente de kosten voor de aanleg van onder meer in- en uitstapplaatsen voor taxi’s zou vergoeden. Maar de gemeente Heeze-Leende wees dat verzoek af. De Berkenschutse liet het er niet bij zitten. Ook voor de Raad van State haalde de school echter niet zijn gelijk.

De Berkenschutse, dat valt onder Stichting Kempenhaeghe, is een school voor kinderen met epilepsie, autisme of een meervoudige handicap, alsmede voor zeer moeilijke lerende en langdurig zieke kinderen. Al eind 2009 verzocht de stichting het college van burgemeester en wethouders om de kosten te vergoeden voor de aanleg van aanrijroute en in- en uitstapplaatsen van de taxibusjes. Met die voertuigen wordt het merendeel van de leerlingen vervoerd. Het ging om een bedrag van 308.000 euro. Daarnaast wilde de school graag de kosten vergoed zien voor een interne aanpassing van het hoofdgebouw. Het bedrag voor die verbouwing bedroeg zo’n 4 ton in euro’s.

Opnieuw afgewezen

Op 13 november 2012 wees het college de verzoeken om de echter af, en op 3 december 2013 werd dat besluit gehandhaafd. De stichting tekende daar beroep tegen aan. Dat werd echter door de rechtbank op 12 december 2014 ongegrond verklaard. Deze uitspraak belandde bij de afdeling bestuurssrechtspraak van de Raad van State. En die oordeelde  in december 2015 dat het college van B en W de aanvragen opnieuw moest beoordelen.

Enkele maanden later wees het college het bezwaar van de stichting tegen het afwijzen van de aanvragen echter opnieuw af. Voor wat betreft de voorziening taxibusjes vindt het college dat de groei van het aantal leerlingen slechts één van de oorzaken van de parkeerproblemen is. Dit komt ook door andere functies van het terrein, de toestroom van patiënten naar die functies en door de groei van het personeelsbestand. De taxivoorziening loste dan ook vooral het probleem van een ander op, vindt de gemeente. Bovendien is het erg lastig in welke mate er problemen met parkeren en veiligheid waren, omdat de taxivoorziening al werd aangelegd voordat de gemeente een besluit over de aanvragen kon nemen. Goed onderzoek naar de situatie was niet mogelijk.

Advies van deskundige

Daar denkt de stichting anders over, mede omdat de gemeente van de plannen op de hoogte was. Een verkeersdeskundige van de gemeente heeft voorafgaand aan de veranderingen twee keer de situatie bekeken. Bovendien is mede op het advies van die deskundige gekozen voor de aanrijroute en de in- en uitstapplaatsen voor taxi’s, betoogt de school. Daarnaast verschafte de gemeente wel een kapvergunning en werd er meegewerkt aan het realiseren van een tweede inrit. Daardoor zou de gemeente ook al zijn medewerking hebben verleend aan de voorgenomen taxivoorziening. Het standpunt dat de taxivoorziening kon worden bekostigd uit de reeds toegekende budgetten voor uitbreiding van de school, klopt volgens de stichting niet omdat verkeersmaatregelen nooit met dat geld worden betaald.

Geen bijzonder geval

Het college vindt volgens de Raad van State terecht dat er geen grond is om te denken dat er sprake is van een bijzonder geval, en dus ook niet om de zogenaamde hardheidsclausule op deze kwestie toe te passen. De omstandigheden die de school heeft aangedragen, onderbouwen onvoldoende dat dit een bijzonder geval zou zijn. Andersom heeft de school juist de gemeente voor een voldongen feit gesteld door de taxivoorziening te realiseren terwijl de aanvraag voor de vergoeding nog liep. De gemeente kon geen eigen onderzoek aan doen of alternatieven aandragen. Het beroep van de school is daarom afgewezen.