De Wet Werk en Zekerheid (WWZ) heeft in de taxi- en touringcarbranche zeker niet tot verbeteringen voor werknemers of werkgevers geleid, stelt KNV-voorzitter Bertho Eckhardt in zijn column voor TaxiPro. Hij legt uit waarom de nieuwe regering straks een andere invulling aan de WWZ moet geven, en ook hoe dat kan worden gedaan.

Bij het aantreden van het nu demissionaire kabinet werd in het voorjaar van 2013 overeenstemming bereikt met de sociale partners. De goede bedoeling van het zogenaamde Sociaal Akkoord was dat de ontslagprocedure voor alle werknemers eenvoudiger en hetzelfde zou worden. Zo kwam de Wet Werk en Zekerheid (WWZ), met nieuwe ontslagprocedure en de transitievergoeding, tot stand en werd de maximale duur van de tijdelijke arbeidsovereenkomsten beperkt tot twee jaar. Inmiddels weten we dat de WWZ in de taxi- en touringcarwereld tot dramatische veranderingen, en zeker niet tot verbeteringen voor werknemers of werkgevers heeft geleid. Al met al werkte de WWZ averechts – in plaats van meer arbeidsovereenkomsten voor onbepaalde tijd, werden er bijna alleen nog tijdelijke arbeidsovereenkomsten afgesloten.

Een bijkomende omstandigheid is nog de verplichting om in geval van ziekte gedurende 24 maanden het loon door te betalen. Dat is veel langer dan in andere EU-lidstaten (variërend van 10 dagen tot 28 weken) en vormt met name voor MKB-bedrijven een groot risico in de bedrijfsvoering. En daarmee een fikse belemmering om contracten voor onbepaalde tijd aan te gaan.

Waar ging het mis?

In de taxisector werkt bijna twee derde van de chauffeurs op basis van vervoerscontracten, die openbaar worden aanbesteed voor de duur van gemiddeld drie jaar. Omdat de duur van een tijdelijke arbeidsovereenkomst tot twee jaar is verkort, past een vervoersovereenkomst van drie jaar niet meer. Dus dan naar een overeenkomst voor onbepaalde tijd? Nee, dat kan ook niet, want dan ontstaat de verplichting tot het betalen van een transitievergoeding aan het einde van het driejarige vervoerscontract. Helaas is bij een nieuwe aanbesteding de kans gemiddeld meer dan 67 procent dat het contract naar een andere partij overgaat. In dat geval is de verliezer genoodzaakt werknemers te ontslaan en transitievergoeding uit te betalen. Die werkgever is dubbel de pineut: geen vervolgopdracht én een forse financiële tegenvaller.

De wetgever bedacht een oplossing. Als de nieuwe winnaar het vervoerscontract met de werknemers overneemt, dan hoeft de verliezende werkgever de transitievergoeding niet uit te betalen. Helaas werkt dat in de praktijk niet, want de nieuwe aanbieder kan bij het rekenwerk aan zijn offerte onmogelijk weten welke financiële molensteen hij gaat overnemen. Dus komen in de praktijk grote delen van het personeel van het oude contract op straat te staan.

Zes maanden wachten

Geregeld gaat dat gepaard met faillissement, omdat bij de vorige aanbesteding nog geen rekening gehouden kon worden met de transitievergoeding, en de opbouw van de benodigde reservering zelfs niet kon worden voorzien. De nieuwe vervoerder voorziet dit gevaar wel en dekt zich in, door uitsluitend personeel met contracten van één jaar en elf maanden in te zetten – na afloop van het contract even zes maanden wachten, zodat de teller weer op nul staat, en dan weer aan de slag.

De theorie van het Sociaal Akkoord bleek niet bestand tegen de werkelijkheid in de taxi- en touringcarwereld. Helaas zijn er soortgelijke situaties in andere sectoren waar MKB-bedrijven en aanbestedingen de dienst uit maken.

Oplossingen nieuwe regering

Een gemakkelijke oplossing is de maximale duur van de tijdelijke arbeidsovereenkomsten vast te zetten op drie jaar, of te verlengen tot vijf jaar, in combinatie met het afschaffen van de transitievergoeding. Verder moet het ontslaan van disfunctionerende werknemers, in vergelijking met de huidige veelal onmogelijke praktijk, werkelijk eenvoudiger gemaakt worden. En verkort in elk geval de termijn voor loondoorbetaling bij ziekte tot drie maanden. Wellicht zijn hiervoor oplossingen te vinden die op politiek draagvlak kunnen rekenen.

Tot slot, geachte nieuwe minister van Sociale Zaken, weet dat u van harte welkom bent bij de taxi- en touringcarsector met de vraag hoe eventuele nieuw bedachte oplossingen in de praktijk zullen gaan uitwerken. Een ‘reality check’ vooraf is beter dan schadeherstel achteraf.

Bertho Eckhardt, voorzitter KNV

Wil je ook elke week de gratis nieuwsbrief van TaxiPro ontvangen? Vul hier jouw e-mailadres in: