Een taxibedrijf runnen in een gemeente waar toeristen niet met de auto mogen komen en dus afhankelijk zijn van de taxi en het ov om zich te verplaatsen. Het lijkt voor veel Nederlandse taxi-ondernemers een onmogelijke droom, maar is gewoon mogelijk in Nederland. De familie Boersma runt namelijk een taxibedrijf op Schiermonnikoog. „We kunnen er een boterham mee verdienen. Al is het geen vetpot hoor”, lacht Ina Boersma.

Toeristen die het eiland willen bezoeken moeten met de boot. Het is voor hen niet toegestaan om de auto mee te nemen. Zij kunnen met de bus naar hun bestemming of een taxi bellen via Boersma. Het taxibedrijf beschikt over drie taxibusjes en een rolstoelbus. Bijzonder is dat ze eigenlijk nooit op de meter rijden. Er geldt een vast tarief per persoon.

10-rittenkaart

„Daarbij kennen we ritten van de boot naar het dorp, intern in het dorp of bijvoorbeeld een rondrit rond het eiland”, legt Boersma uit. „Mensen kunnen ook kiezen voor een 10-rittenkaart. Dan krijgen ze korting.”

De familie Boersma heeft het taxibedrijf anderhalf jaar geleden overgenomen. Ze runnen ook een autoreparatiebedrijf erbij. Zelf woont Ina op het vasteland in Winsum, waar ze de administratie en boekhouding bijhoudt. Haar zoon woont wel op Schiermonnikoog, waar hij de taxicentrale bemant. „Als er geen ritten zijn, werkt hij in de garage. Zo kan hij zijn dag mooi vullen. Komt er een ritje, is het handen wassen en de taxi in.”

Taxibedrijf

Ook een andere medewerker van de garage wordt regelmatig ingezet voor het taxibedrijf. „Vooral de maandagen en vrijdagen zijn druk”, weet Boersma. „Dan komen en gaan de toeristen. In het weekend hebben we dan twee chauffeurs beschikbaar.”

Veel kilometers maken de voertuigen van Taxi Boersma overigens niet. „Gemiddeld zo’n 40 kilometer op een dag. Het eiland is maar klein, het gaat dus vaak om korte ritten.”

Chauffeurspas

Vooralsnog maken ze gebruik van de vorige eigenaar als procuratiehouder, totdat ze zelf hun vakbekwaamheid als taxi-ondernemer hebben gehaald. De chauffeurspassen hebben alle chauffeurs al wel gehaald via Wolf Taxi-opleidingen.

„De theorie hebben we in onze eigen tijd gevolgd via thuisstudie van Wolf Taxi-opleidingen. Dat ging heel eenvoudig”, vertelt Boersma. „We hebben in totaal met zes mensen onze chauffeurspassen gehaald. Mijn dochter, mijn man, een medewerker van de garage, mijn zoon, een kennis van hem en ikzelf.”

Praktijklessen

„De praktijklessen en het examen hebben we op één dag gevolgd in Groningen. Want Schiermonnikoog heeft geen CBR-vestiging. Dat kon mooi achter elkaar ingepland worden, zodat we niet steeds er naar toe hoefden. Dat ging goed, want we zijn allemaal in één keer geslaagd voor de praktijk.”

De meeste toeristen gaan heen en weer met het ov op het eiland. Maar toch zijn er behoorlijk wat klanten voor Taxi Boersma. „Je hebt vaak gezinnen met veel spullen, die liever rechtstreeks naar hun vakantiehuis gebracht worden. Of mensen die er snel willen zijn.”

Planning

En als er een tv-ploeg komt, dan is het druk. „Die willen vaak een hele dag rondrijden over het eiland, bijvoorbeeld van natuurclubs of waterschappen. Daar moeten we wel rekening mee houden in onze planning. Ook als er muziekweekend is, betekent dat een hoop extra ritten.”

Tijdens de topweken in de vakantietijd boekt Boersma dan ook een uitstekende omzet. „Maar er zijn zeker ook rustige tijden bij. We gebruiken de omzet uit de toptijd dus ook om een buffer op te bouwen voor de rustige tijden. En vooralsnog gaat dat goed.”

Onderhoud

Boersma doet zelf het onderhoud van de voertuigen. En dat is nodig ook op zo’n eiland met zilte zeelucht. „De voertuigen hebben het zwaar te lijden hier ja”, weet Boersma. „Het is belangrijk om ze regelmatig goed af te spoelen, anders gaat het roesten.”

Maar verder biedt het rijden van taxi op Schiermonnikoog vooral voordelen, vindt de taxi-onderneemster. „Mensen moeten wel op tijd bij de boot zijn, dus dat vergt soms wat organisatie. Ze hebben echter geen haast, zijn aardig en hebben plezier. Klanten vinden het niet erg als je eerst een andere groep wegbrengt. En dat is op het vasteland wel eens anders.”

Bart Pals