Door de opkomst van taxi-bestel-apps met de mogelijkheid tot direct betalen via de app, bestaat er de mogelijkheid om de passagier meer te laten betalen dan het maximumtarief voor de straattaxi. De inspectie ziet namelijk een dergelijke digitale taxicentrale alleen als een plek waar vraag en aanbod bij elkaar komen. Die digitale taxicentrale is volgens ILT niet de vervoerder en mag dus een hoger tarief factureren aan de uiteindelijke passagier. Dat zegt althans woordvoerster Anne van der Vliet van de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT).

Zo is in Amsterdam bijvoorbeeld de dienst Uber actief. Klanten betalen achteraf met een creditcard een hoger tarief dan het maximale tarief voor de straattaxi. Zo is het minimumtarief € 10,-, terwijl het wettelijke maximum starttarief € 2,38 bedraagt. En het minuuttarief is € 0,40, dat is ook boven het wettelijk maximumtarief. En dat is toegestaan, zegt ILT-woordvoerster Anne van der Vliet.

Vervoerder

Van der Vliet: “Uber is niet de vervoerder, maar de uiteindelijke vervoerder mag geen tarieven berekenen die boven het wettelijk vastgestelde tarief uitkomen.” De uiteindelijke vervoerder, dat is de zzp-chauffeur. De digitale taxicentrale zou dus niet onder de WP2000 vallen, maar alleen de feitelijke chauffeur.

In dit geval factureert de zzp-chauffeur aan Uber. Op haar beurt mag Uber dus volgens ILT zelf weten welk tarief aan de uiteindelijke passagier gerekend wordt voor de dienst. Waarmee het tarief hoger kan zijn dan het wettelijk maximumtarief.

Contractvervoer

Al de Wet Personenvervoer 2000 hierop wordt nageken, dan stelt die dat de wettelijke taxameterplicht niet geldt in het volgende geval: “Het eerste lid heeft geen betrekking op tarieven voor taxivervoer dat wordt verricht ter uitvoering van een schriftelijke overeenkomst, waarbij gedurende een bij die overeenkomst vastgestelde periode meermalen taxivervoer wordt verricht tegen een in die overeenkomst vastgelegd tarief.” Dus zeg maar: bij contractvervoer.

Ook kan en mag er van de meter worden afgeweken als beide partijen op basis van gelijkwaardigheid, dus gezamenlijk, een andere prijs afspreken (“overeenkomen”). Ongeacht de hoogte van die prijs, dus die kan ook boven het metertarief liggen.

Volgens Uber is er inderdaad sprake van een contract. De tarieven zijn vindbaar op de website. En de algemene voorwaarden stellen dat het contract tussen de klant en Uber voor ‘onbepaalde tijd’ is. Ook stelt Uber in deze algemene voorwaarden heel duidelijk dat de dienst uiteindelijk niet de vervoerder is, maar alleen vraag en aanbod bij elkaar brengt.

Vervoersdienst

“Het is geheel en uitsluitend ter beoordeling van de Vervoersaanbieder (zzp-chauffeur, red.) om ieder verzoek voor een vervoersdienst te accepteren of af te wijzen. Uber zelf levert geen vervoersdiensten en Uber is geen vervoersbedrijf. Uber treedt alleen als tussenpersoon tussen u en de Vervoersaanbieder op.”

Als ILT bij haar standpunt blijft en alleen de feitelijke vervoerder onder de WP2000 valt en de vervoersmakelaar niet, dan biedt dat ook reguliere taxicentrales met zzp-chauffeurs ook de mogelijkheid om het wettelijk maximumtarief te omzeilen. Want daarbij is ook de aangesloten taxi-ondernemer de feitelijke vervoerder. En treedt de taxicentrale alleen als vervoersmakelaar op. Nu alleen nog een app waarin een contract wordt afgesproken en de betaling tussen makelaar en klant wordt geregeld.

Marktwaarde

Overigens is Uber internationaal gezien een flinke speler. De app voor het bestellen van luxe wagens met privéchauffeur, heeft een marktwaarde van $3,5 miljard bereikt na investeringen van private equityfonds TPG en Google Ventures.

Het Amerikaanse bedrijf telt in Amsterdam circa 200 aangesloten chauffeurs met luxe auto’s, die via de app zijn te bestellen en standaard afrekenen met creditcard. De dienst wil in de toekomst ook uitbreiden naar andere Nederlandse steden.

Bart Pals