Een vrouw die een stuk plexiglas afbrak in een taxi en hiermee de chauffeur stak, blijkt zich ook schuldig te hebben gemaakt aan andere strafbare feiten. Daarom is haar nu een gevangenisstraf opgelegd van tweehonderd dagen. De rechter vond niet dat er sprake was van psychische overmacht.
De vrouw verscheen in de rechtbank voor vier verschillende zaken. Ze werd uiteindelijk schuldig bevonden aan een mishandeling, twee pogingen tot zware mishandeling, diverse diefstallen waarvan één met geweld en een bedreiging. Een van de pogingen tot zware mishandeling vond plaats in een taxi. Tijdens een rit trok de vrouw een stuk plexiglas kapot, om er vervolgens meermaals mee in het de schouder en rug van de taxichauffeur te steken. 

Een verdedigend standpunt voor vrijspraak was dat hiermee geen zwaar letsel kan ontstaan. Er waren ook maar oppervlakkige wondjes geconstateerd en het dossier bevatte geen geneeskundige verklaring. De rechtbank meende echter dat het een algemene bekendheid is dat er bij het breken van plexiglas sterke breukranden ontstaan. Door hiermee iemand te steken is de kans op zwaar lichamelijk letsel aanzienlijk. Dat het letsel uiteindelijk beperkt is gebleven tot oppervlakkige verwondingen, doet daar niets aan af. 

Vrees voor ontvoering

Bij de vrouw werd een psychische stoornis vastgesteld. Er werd aangevoerd dat ze emotioneel instabiel is en vreesde ontvoerd te worden in de taxi waarin zij zich bevond. Ze zou in paniek zijn geraakt en wilde uit de taxi komen. Daardoor is zij overgegaan tot de strafbare handelingen. 

De rechter oordeelde echter dat haar psychische stoornissen niet zodanig ernstig waren dat zij niet anders kon dan op de taxichauffeur insteken. Zij was volgens de rechtbank in staat om ook andere opties te overwegen. De rechter vindt het bewezen dat de vrouw probeerde de taxichauffeur zwaar lichamelijk letsel toe te brengen.

Positieve ontwikkeling

Gezien de ernst van alle feiten heeft de vrouw een gevangenisstraf opgelegd gekregen van tweehonderd dagen. Met aftrek van het voorarrest gaat het om 180 dagen voorwaardelijk. Er is niet gekozen voor een onvoorwaardelijke gevangenisstraf omdat de verdachte de afgelopen maanden vrijwel onafgebroken in een psychiatrische inrichting heeft gezeten. Hierdoor lijken haar persoonlijke omstandigheden te zijn verbeterd. De rechtbank wil deze positieve beweging niet doorkruisen met een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. 

Verder wordt er in plaats van de gebruikelijke twee jaar, een langere proeftijd aangehouden van drie jaar. Dit moet de verdachte er langere tijd van weerhouden om strafbare feiten te plegen. Daarnaast moet dit haar bewegen tot het naleven van de voorwaarden van haar resocialisatietraject.