Een taxiondernemer die vindt dat zijn subsidieaanvraag voor de aanschaf van een elektrische taxi onterecht werd afgewezen, probeerde tot in hoger beroep zijn gelijk te halen. Tevergeefs, want ook het gerechtshof was niet gevoelig voor de reeks argumenten die werd aandragen.

De gemeente Amsterdam en de plaatselijke taxibranche hebben afspraken gemaakt die ertoe moeten leiden dat taxivervoer in de stad in 2025 uitstootvrij is. Om dat de stimuleren, was het de afgelopen jaren op meerdere momenten mogelijk om maximaal 5.000 euro subsidie op de aankoop van een elektrische auto voor taxivervoer te krijgen. De taxiondernemer in deze zaak vroeg eind 2017 zo’n aanschafsubsidie aan, maar die werd afgewezen. Anderhalve maand later gebeurde hetzelfde met een tweede aanvraag.

Bezwaar en beroep

De eerste aanvraag werd afgewezen omdat de man geen volledige aanvraag zou hebben ingediend. En toen hij in de herkansing ging, was het subsidiepotje inmiddels leeg. Tegen de afwijzingen maakte de man bezwaar, maar dat werd in beide gevallen afgewezen door het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam. De vervolgstap bleek een rechtszaak, maar ook daarin kreeg de taxiondernemer in de zomer van 2019 ongelijk. Het hoger beroep diende eind januari van dit jaar.

Bij die gelegenheid probeerde hij onder meer het eerdere besluit van de rechtbank aan te vallen, omdat die het verweerschrift van B&W te laat zou hebben gekregen. Maar dat klopt volgens het gerechtshof niet, waardoor dat argument al vervalt. De man zou ook, in tegenstelling tot zijn eigen beleving, voldoende ruimte hebben gekregen om zijn eigen standpunt naar voren te brengen. Verder blijft, wat de man verder ook beweert, voor het gerechtshof duidelijk dat zijn aanvraag niet volledig was en daarom ook niet erkend kon worden.

Niet te vergelijken

De taxiondernemer heeft ook gezegd dat hij oneerlijk behandeld is omdat vergelijkbare onvolledige aanvragen van andere taxibedrijven wel zouden zijn erkend. Maar dat klopt niet, zegt het gerechtshof. Eén zo’n subsidieaanvraag was inderdaad niet compleet en die is dan ook afgewezen. Bij de andere was een halve pagina weggevallen en het bedrijf heeft die alsnog aangeleverd, waarmee de aanvraag compleet was en de subsidie vervolgens werd toegekend.

De vergelijking gaat dus niet op, stelt het hof, en van oneerlijke behandeling is daarom geen sprake. Ook andere argumenten van de man blijven voor het hof niet overeind, waardoor hij na de bezwaarprocedures en de rechtszaak ook in hoger beroep aan het kortste eind trekt.