De meeste taxi’s staan stil, maar sommige taxichauffeurs rijden door. Zo ook Danny en Ron, die zijn aangesloten bij taxicentrale St. Job en elke nacht een handjevol ritten voor hun rekening nemen. “Zelfs als ik een hele nacht niets te doen heb gehad, ga ik met een goed gevoel naar huis.”

Taxichauffeurs Danny en Ron hebben het nodige met elkaar gemeen. Ze zijn als zelfstandig taxiondernemer aangesloten bij taxicentrale St. Job in Rotterdam. Allebei rijden ze al zo’n veertien jaar uitsluitend ’s nachts en ze doen hun werk met liefde en plezier. Ron noemt zichzelf een mensenmens, Danny haalt het gezegde ‘als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit een dag van je leven te werken’ aan. Van alle chauffeurs die normaliter ’s nachts voor St. Job rijden, zijn vanwege de coronacrisis alleen Danny en Ron nog over.

“Toen de situatie als gevolg van het coronavirus ontstond, hebben wij het eigenlijk vanzelf opgepakt om ’s nachts beschikbaar te blijven”, legt Ron uit. “En dat gaat prima, we voelen elkaar goed aan. We gaan allebei in een ander deel van de stad staan zodat de aanrijtijd nooit te lang is. En de paar ritjes die er zijn, verdelen we onderling. Hij een rit, ik een rit. En niet ik twee ritten omdat ik toevallig op de juiste plek stond en hij helemaal niets. Daar hebben we niks voor hoeven afspreken, het kwam vanzelf tot stand.”

Tekst loopt door onder de foto

Danny en Ron voor het gebouw waar St. Job gevestigd is

Tot een ruime maand geleden reden ze allerlei soorten taxiklanten rond in Rotterdam en omgeving. “Mensen die uit eten waren geweest, stappers, toeristen van en naar luchthavens, treinmachinisten, zieke mensen en nog veel meer”, somt Danny op. “Er waren elke nacht zo’n twintig taxi’s voor St. Job onderweg en die hadden allemaal hun werk. Nu zijn er nog hooguit zes of zeven oproepen per nacht en die verdelen wij met zijn tweeën. Dan nog staan we uren achter elkaar stil, maar we zijn er wel als mensen ons nodig hebben.”

Nooit verspilde moeite

Het gaat dan bijvoorbeeld om machinisten die midden in de nacht een trein ergens op een rangeerterrein zetten en naar een andere locatie moeten. Of mensen die met spoed naar het ziekenhuis moeten, maar waar de ambulance niet voor komt. Een enkeling die het bij een ander thuis iets te gezellig heeft gemaakt en niet meer zonder taxi thuis kan komen. En Danny en Ron bezorgen ’s nachts namens apotheken medicijnen bij mensen die daar niet tot de volgende dag op kunnen wachten.

Zelfs de meest rustige nachten zijn geen verspilde moeite, vindt Ron. “Soms hebben we maar twee ritten per nacht. En ik heb laatst zelfs een hele dienst niets te doen gehad. Toch ga ik dan met een fijn gevoel naar huis en naar bed. Want als mensen ons toch nodig hadden gehad, waren wij er voor ze geweest. En overdag nemen andere collega’s het weer van ons over. Zo komen we met elkaar door deze rare tijden heen.” Danny vult aan: “Veel taxibedrijven zijn nu gesloten en mensen verwachten vaak niet eens dat we open zijn, dus ze zijn blij dat ze nog een taxi kunnen krijgen.”

Tekst loopt door onder de foto

Vanwege het coronavirus is de dienstverlening niet helemaal als vanouds. “Normaal houden we de deur open voor de klant, zetten we hun koffer achterin of geven we iemand die slecht ter been is even een arm. Het gaat tegen onze natuur in, maar dat soort dingen kunnen nu gewoon even niet”, legt Danny uit. “Als er verder geen signalen zijn dat er corona in het spel is, volstaat de plexiglas afscheiding in onze taxi’s. Maar we vervoeren ook mensen die net in het ziekenhuis getest zijn op corona, maar de uitslag nog niet hebben. Dan doe ik een mondkapje voor en handschoenen aan. Sowieso maken we de taxi na elke rit grondig schoon.”

Leerproces

Ron heeft één keer meegemaakt dat hij zich onprettig voelde bij de situatie. “Ik bezorgde een pakketje bij iemand in een flat. Die man deed open en zei dat hij in quarantaine was. Toen deed ik wel een paar stappen terug en zei dat hij dat beter had kunnen zeggen toen ik beneden aanbelde, want dan had ik het ook anders aangepakt. Dat was wel helemaal in het begin. We hebben met zijn allen een leerproces doorgemaakt en nu zal zoiets niet snel meer gebeuren. Die transactie werd ook nog aan de deur betaald; een dag later ging de apotheek over op betalen op rekening. Wij rijden zelf ook alleen nog maar op rekening. Voor mijn gevoel hebben we het nu goed in de hand.”

Hun liefde voor het vak neemt niet weg dat ze zelfstandig ondernemers zijn die hun boterham met taxivervoer moeten verdienen. Dat is momenteel lastig, maar alle beetjes helpen, toont Danny zich positief. “We komen hiermee niet uit de kosten, maar we pakken nog wel wat inkomsten mee. Of je nou elke dag 120 euro bij moet leggen om al je kosten te dragen of maar 20 euro: dat scheelt nogal. Wij houden de schade beperkt en zo zingen we het nog wel een tijdje uit. Ik snap eerlijk gezegd niet hoe al die jongens die niet meer rijden en alles stop hebben gezet het volhouden, want zij hebben helemaal geen inkomen meer.”

Terugkijkend op de afgelopen maand springt er voor beide heren wel een rit uit. Danny moest een vrouw van het ziekenhuis naar een kliniek voor alcoholisten brengen. “Waarschijnlijk had ze corona, daar was ze net op getest, maar dat ontkende ze in alle toonaarden. Maar toen ik bij die kliniek aanbelde om te zeggen dat ik haar in mijn taxi had, kwamen er na enige tijd mensen naar buiten met pakken aan, mondkapjes voor, handschoenen aan. Dus toen wist ik wel hoe laat het was. Maar die vrouw zat echt nog in de ontkenningsfase en bleef zeggen dat ze geen corona had. Ik hoop het maar voor haar, het was best tragisch.”

Op Ron heeft een dame op leeftijd indruk gemaakt. “Ik bracht haar naar huis en ze had een koffertje bij zich, maar dat kon ze eigenlijk niet dragen. Toen heeft ze mij gevraagd om haar te helpen. En dat heb ik ook gedaan, met mijn mondkapje voor en handschoenen aan. Bij het afrekenen gaf ze me twee euro fooi. “Voor een bakje koffie, chauffeur.” Zij had een glimlach op haar gezicht omdat ze veilig thuis was en ik had daar een goed gevoel over. Want ik wil mensen helpen die dat nodig hebben. Voor mij is dat waar het werken als taxichauffeur op neerkomt.”