Na jaren van groei bleek Taxi Stam het onder de streep eigenlijk niet zo goed te doen. Door maatregelen te nemen werd het bedrijf weer rendabel, maar in de taximarkt zijn de marges nooit ruim genoeg om achterover te leunen. Daarom blijft Taxi Stam goed nadenken over wat het wel en juist niet doet.

Taxi Stam begon in 1932 als een garagebedrijf dat ook fietsen verhuurde en over één taxi beschikte. Jan Stam nam de zaak rond 1953 over van zijn vader Dirk. In 1973 werd het bedrijf een BV waarna eind 1991 de huidige eigenaar, Ron Stam, het roer overnam. De groei is vooral sindsdien in gang gezet. In 1991 had het bedrijf zestien voertuigen, nu zijn er dat rond de 75. Ook heeft het bedrijf ongeveer honderd medewerkers.

Zoals de meeste taxibedrijven wordt ook aan de Pieter Zeemanweg in Dordrecht niet op één paard gewed. Er worden verschillende vormen van contractvervoer gereden, waaronder Drechthopper en sinds 1 januari jongstleden het jeugdzorgvervoer, beide onder de vlag van Stroomlijn. In het contractvervoer wordt ook nauw samengewerkt met Taxi Haars, dat eveneens bij DVG is aangesloten. Stam heeft diverse voertuigen voor rolstoelgebruikers tot zijn beschikking en rijdt daarnaast ook luchthavenvervoer, zakelijke vervoer en ritten in de opstapmarkt.

Slechte omzet

Tegenwoordig gaat het weer goed met Stam, maar het bedrijf heeft wat moeilijke jaren achter de rug. Er was een tijd waarin de budgetten niet zo onder druk stonden als vandaag de dag. In die tijd maakte Stam zijn sterkste groei door. Later kwamen de aanbestedingen. Verschillende opdrachten bleken onder de streep echter voor problemen te zorgen. En dat gebeurde eigenlijk ongemerkt.

“Als een bedrijf groeit, wordt er na verloop van tijd niet echt meer nagecalculeerd”, legt adviseur Floor Krullaars uit. “Op een gegeven moment sloten we een jaar met verlies af. Het volgende jaar was weer verliesgevend. En dat begon desastreuze vormen aan te nemen. Toen hebben we forse reorganisatiemaatregelen moeten nemen om het tij te keren. Dat is gelukt en het bedrijf is weer rendabel, maar het blijft een breekbaar geheel. Je moet als taxiondernemer altijd de teugels in handen houden om te zorgen dat de winkel goed blijft renderen.”

Bleek niet te werken

Dat betekende onder meer afscheid nemen van ‘slechte omzet’. Daar is sprake van als een opdracht weliswaar geld in het laatje brengt, maar uiteindelijk meer kost dan oplevert. Dat was voor Stam specifiek bij twee opdrachten het geval: Valys en aanvullend openbaar vervoer voor Arriva.

“In dat laatste geval bleken de dunne lijnen ook voor ons echt te dun. Wij zijn aangesloten bij DVG en via die organisatie is het werk ook weer teruggeven toen het voor ons niet bleek te werken. Dat ging allemaal in goed overleg”, aldus Krullaars. “Van Valys dachten we altijd dat het goede omzet was, totdat we dat werk kwijtraakten. We schreven intussen alweer zwarte cijfers, maar zonder Valys werden die cijfers nog een stuk beter.”

Te veel intern personeel

Joke Meerhof werkt al tientallen jaren bij Taxibedrijf Stam en zag de markt en de onderneming door de tijd heen veranderen. Zij merkt op dat het werk voor Arriva en Valys ook bovengemiddeld arbeidsintensief was. “Het vraagt om enorm veel planning en er moeten altijd mensen zijn om de ritten te rijden en de telefoon aan te nemen. Al met al hadden we daardoor veel te veel intern personeel. Van al die medewerkers op kantoor is nu nog ongeveer de helft over”, legt Meerhof uit.

Nu de markt aantrekt, ontstaat er steeds meer een tekort aan chauffeurs. Taxibedrijf Stam merkt daar vooralsnog weinig van. Het gevaar bestaat dat mensen vertrekken als ze elders meer uren kunnen krijgen. “Dat proberen we te voorkomen door met mensen te praten en de mogelijkheden die we hebben te bekijken”, legt Meerhof uit. “Wellicht kan een chauffeur in het leerlingenvervoer in het weekend ook een dagje meerijden met de Drechthopper. Hoe dan ook moet je luisteren naar wat mensen graag willen.”

‘Anders hou je het niet vol’

“Sinds we niet meer voor Arriva en Valys rijden is onze overhead gehalveerd en we werken bovendien een stuk efficiënter dan voorheen”, benadrukt Krullaars. “En dat is wel de crux voor een taxibedrijf: de overhead zo laag mogelijk houden en de organisatie efficiënt inrichten. Anders haal je het niet en hou je het niet vol. Nu werken we met een kleinere maar redelijk vaste groep mensen die hun verantwoordelijkheden kennen en nemen. De directeur kijkt hen ook niet constant op de vingers maar geeft ze de ruimte om zelf hun werk goed te doen.”

Hij stipt nog een belangrijk aandachtspunt aan, iets waar veel taxibedrijven moeite mee hebben en dus soms de prijs voor betalen. “Als er werk wegvalt, moet je snel schakelen. Dat is vaak lastig, want opdrachtgevers houden er ook geen rekening mee. Maar het is wel cruciaal. En snel schakelen gaat beter als je niet te veel personeel hebt. Veel ondernemers richten hun personeelsbestand in op pieken in het werk, maar dat is niet rendabel. Je moet daarin wel altijd eerlijk zijn tegen je klanten. Op piekmomenten zijn we soms wat later maar dat het alternatief is een te grote, niet rendabele organisatie en dat is niet vol te houden.”

Symbool voor werkwijze

Taxibedrijf Stam heeft geleerd van het verleden en werkt nu vanuit een veel optimalere organisatie dan voorheen. En het kan altijd wat scherper. Voor elk moment van de dag kan een rit worden geboekt, maar midden in de nacht bellen om een taxi te bestellen is er niet meer bij, want 24 uur per dag beschikbaar zijn om eventueel wat losse ritten aan te nemen is niet rendabel genoeg. En zo blijft Taxi Stam de zaak tegen het licht houden.

“Onlangs hebben we geïnvesteerd in een nieuw roosterprogramma. Dat kost natuurlijk iets, maar dat verdienen we snel terug omdat het rooster nu veel soepeler gemaakt wordt”, vertelt Meerhof. Krullaars geeft aan dat zo’n investering eigenlijk symbool staat voor de tegenwoordige werkwijze van Taxi Stam. “We blijven kritisch kijken naar de bedrijfsvoering en zoeken naar manieren om nog meer synergie en efficiency te realiseren. Wat we ook doen, we moeten er in elk geval goed bij op blijven letten en altijd nadenken over wat we doen.”