Een taxibedrijf moet een man die enige tijd als chauffeur in dienst was nog enkele maanden salaris betalen. Die betalingen waren stopgezet omdat de man niet goed zou hebben gefunctioneerd. Maar volgens de rechter was er geen sprake van een situatie die zo niet langer kon, iets wat het taxibedrijf wel beweerde.

De man tekende een contract waarin werd afgesproken dat hij als chauffeur in het doelgroepenvervoer aan de slag zou gaan. De looptijd was zeven maanden; van begin september tot begin april het volgende jaar. Ruim twee maanden later vond er een gesprek plaats tussen hem en de manager personeelszaken van de vervoerder. Die gaf aan dat er onvrede was over het functioneren van de chauffeur en dat de bestaande situatie wat het taxibedrijf betreft niet kon voortduren.

Hij kreeg daarom een zogenaamde vaststellingsovereenkomst voorgelegd, waarmee het geschil kon worden opgelost. Als hij die overeenkomst niet wilde tekenen, zou hij binnen het bedrijf ander werk moeten gaan doen. Enkele dagen later volgde een brief met toelichting. De chauffeur was het met de genoemde redenen niet eens. Hij was ook niet bereid de vaststellingsovereenkomst te tekenen of ander werk te gaan doen binnen het bedrijf. Vervolgens schortte de vervoerder zijn loonbetaling op, met uiteindelijk een rechtszaak tot gevolg.

Aanrijding en te laat komen

In die zaak kwam aan bod wat de man allemaal niet goed zou hebben gedaan. Zo zou hij al snel na het begin van zijn dienstverband een aanrijding hebben veroorzaakt. Toch is hij pas anderhalve maand later aangesproken op zijn rijgedrag en functioneren, in het gesprek met de personeelsmanager. Omdat dit niet eerder is gebeurd, kan het taxibedrijf volgens de rechter ook niet spreken van aan bestaande situatie die niet langer kon voortduren.

Een soortgelijk argument gaat op voor het veelvuldige te laat komen van de chauffeur. Dat dit gebeurde is volgens de rechter wel aangetoond, maar hij had er op aangesproken moeten worden voordat er consequenties aan verbonden worden. Volgens de vervoerder is hij daar door de afdeling planning ook wel op aangesproken, maar de rechter vindt niet dat dit is bewezen.

Te vroeg

De directe aanleiding voor het gesprek waren uitspraken van de chauffeur tegen de moeder van een kind dat hij vervoerde. Die uitspraken kwamen erop neer dat hij weinig met dit werk had en het waarschijnlijk niet lang zou doen. Maar ook hier gaat de vlieger van een onhoudbaar geworden situatie niet op. Het gaat er nog niets eens om of de man de uitspraken daadwerkelijk heeft gedaan, wat dan ook in het midden blijft. Als hij zoiets had gezegd, zou het aanleiding zijn voor een gesprek over zijn functioneren, maar dan was het volgens de rechter nog te vroeg om van een situatie die niet langer kon voortduren te spreken.

De chauffeur was in die eerste anderhalve maand betrokken bij een aanrijding en kwam geregeld te laat. Maar het is niet aangetoond dat hij daar op enig moment tussen zijn start als chauffeur en het gesprek met de personeelsmanager op is aangesproken. Zijn werkgever kwam te snel met de vaststellingsovereenkomst en de alternatieve werkzaamheden aanzetten. Bovendien stond hij in zijn recht om beide te weigeren.

Geen schadevergoeding

Desondanks krijgt hij niet wat hij had gevraagd: uitbetaling van zijn salaris tot aan het einde van het dienstverband. Hij heeft meerdere uitnodigingen voor een persoonlijk gesprek afgeslagen. In deze omstandigheden geldt op enig moment: geen arbeid, geen loon. In dit geval is dat moment vastgesteld op begin januari, waardoor de chauffeur volgens de rechter nog een kleine twee maanden salaris van zijn voormalige werkgever moet krijgen.

Hij had ook een schadevergoeding van 15.000 euro geeist. Het taxibedrijf zou hem met laster in een kwaad daglicht hebben gesteld. En daardoor zou hij niet meer aan werk in het doelgroepenvervoer kunnen komen. Het toekennen van die schadevergoeding gaat de rechter echter te ver. Het zou nergens uit blijken dat het taxibedrijf in dit verband nalatig of verwijtbaar heeft gehandeld in het nadeel van zijn voormalige werknemer.