Taxichauffeur Gerben van Dam is vrijdagochtend verrast met de toekenning van de Erepenning voor Menslievend Hulpbetoon. De medewerker van Taxi Steen had in september met gevaar voor eigen leven iemand gered die met zijn handbikerolstoel klem was komen te zitten tussen de rails bij een spoorwegovergang.

Rond het middaguur van die bewuste vrijdag reed Van Dam voor een rit naar het Vechtgenotenhuis aan de Beerzerweg. Toen hij daar linksaf wou slaan zag hij in een glimp dat iemand op de tegenovergelegen spoorwegovergang lag. De Tsjechische Lucas Polak was met zijn driewielige handbikerolstoel vast komen te zitten in de rails en kon zelf niet meer loskomen. Op dat moment waren de spoorbomen al omlaag en dreigde Polak door een aankomende trein aangereden te worden.

Secondewerk

Van Dam stuurde zijn taxibus van werkgever Taxi Steen uit Ommen naar de overweg. “Ik bedacht me geen moment, en sprong uit de bus”, vertelde hij kort na het voorval. Hij wist Polak net voor de aanstormende trein te bevrijden; diens rolstoel overleefde de aanrijding niet. “Het was echt secondewerk, die trein had geen moment eerder moeten komen”, aldus de taxichauffeur.

Voor zijn heldhaftige handelen werd hij vrijdagochtend beloond. Hij werd met een fictieve opdracht van zijn werkgever Taxi Steen naar het gemeentehuis gestuurd. “Ik kreeg de opdracht een delegatie op te halen voor een dagje uit”, aldus de beduusde Van Dam. Toen hij het gemeentehuis binnenliep stond burgemeester Hans Vroomen hem op te wachten. “Ik dacht: o wat leuk die gaat ook mee.” Maar de burgemeester was er juist voor hem, net als familie, vrienden en collega’s.

Verrast en vereerd

Niet opmerkend dat de burgemeester de ambtsketen droeg liep hij mee naar de raadszaal om ‘de rest van de delegatie op te halen’. Daar werd hij opgewacht door onder andere familie, vrienden en collega’s. Van Dam kreeg de Erepenning voor Menslievend Hulpbetoon opgespeld en werd vol waardering door de burgemeester toegesproken. Van Dam toonde zich zeer verrast door de onderscheiding, maar is er ook door vereerd. “Ik waardeer het. Maar ik vind me zelf echt geen held, het is gewoon de menselijke plicht. Ik zou het zo weer doen. Maar dat beeld van die rolstoel die onder die trein verdwijnt, dat zal ik niet snel vergeten.”

Foto: GinoPress