Een taxibedrijf moet tienduizenden euro’s betalen aan een werkneemster die ten onrechte op staande voet werd ontslagen. Dat gebeurde omdat ze werk zou hebben geweigerd, maar volgens de rechter is het bedrijf met dat oordeel en het ontslag veel te kort door de bocht gegaan.

De vrouw was al zo’n achttien jaar bij het taxibedrijf in dienst, naar tevredenheid van beide partijen. Het is bij deze onderneming gangbaar dat chauffeurs voor aanvang van hun dienst de taxi waarmee ze moeten rijden ophalen bij het bedrijf. Met de werkneemster in kwestie was echter de afspraak gemaakt dat ze de taxi meestal de avond daarvoor al kon ophalen.

Toen dat eind vorig jaar een keer niet kon omdat het voertuig in kwestie niet beschikbaar was, deed de vrouw een aantal uitspraken. Ze zei onder meer “Nou, ik heb jou niet gebeld, ik ga gewoon niet werken, ik heb ineens koorts” en “Ik ben hier zo klaar mee.” Later zei ze nog “Luister eens, ik meld me ziek”, “Blijft onder ons hé”, “Dat ik daarom de pest in heb” en “Zeg maar dat ik gebeld heb dat ik ziek ben.”

‘Ontslag terecht’

De chauffeuse verscheen de volgende dag inderdaad niet op het werk. In combinatie met haar uitlatingen van een dag eerder (alle gesprekken met de centrale worden opgenomen) zag het taxibedrijf voldoende reden om haar wegens werkweigering op staande voet te ontslaan. Daar tekende zij nog bezwaar tegen aan. Ook deelde ze mee de werkzaamheden in kwestie alsnog te willen uitvoeren. Toen dat niks aan de situatie veranderde, stapte ze naar de rechter.

Waar het taxibedrijf beweert dat het ontslag terecht was, stelt de ontslagen medewerkster dat dit niet het geval is. Ze erkent dat de arbeidsovereenkomst beëindigd is, maar eist wel onder meer een transitievergoeding, een vergoeding in verband met onregelmatige opzegging en uitbetaling van achterstallig loon en vakantiegeld.

Altijd via de centrale

Iemand op staande voet ontslaan mag niet zomaar. Het is een uiterste maatregel en voordat die wordt genomen, moet er van alles worden afgewogen – waaronder de persoonlijke omstandigheden van degene die ontslagen wordt. In dit geval spreekt de werkgever van werkweigering; de werkneemster stelt echt ziek te zijn geweest. Het bedrijf betwijfelt dat gezien haar uitspraken de dag ervoor. Ook zou zij zich niet volgens de regels hebben ziek gemeld. Maar in de praktijk deed zij dat altijd via de centrale, dus mocht ze aannemen dat dit ook nu kon. Ook staat vast dat de ziekmelding op tijd is gedaan.

Bedrijfsarts moet oordelen

Omdat de werkgever stelt dat er sprake is van ongeoorloofd werkverzuim, moet dat ook door die werkgever worden aangetoond. Dat is het taxibedrijf volgens de rechter niet gelukt. De taxichauffeuse heeft toegeven dat ze de eerdergenoemde uitspraken heeft gedaan. Het gaat onder meer om Maar daarop mag de werkgever niet het oordeel baseren dat de werkneemster wel degelijk had kunnen werken. Dat oordeel is aan de bedrijfsarts.

Het taxibedrijf te kort door de bocht gegaan met het ontslag op staande voet. Het is gebaseerd op een aanname over het ziek zijn van de werkneemster. En het was ook mogelijk geweest om haar eerst te een waarschuwing te geven. In plaats daarvan is volgens de rechter gekozen voor een veel te drastische maatregel. Het ontslag op staande voet is dan ook niet rechtsgeldig. De taxichauffeuse kreeg al het geld toegekend dat zij van het taxibedrijf vorderde. In totaal gaat het om een kleine 50.000 euro bruto aan transitievergoeding, compensatie, loon en vakantiegeld.