Touringcars Pouw af en aan naar grens Oekraïne: ‘Iedereen zet zich in’
Sinds de invasie van het Russische leger zijn honderdduizenden Oekraïners op de vlucht geslagen. Bij de grensgebieden wordt er gewacht op vervoer naar een veilig gebied, wat schrijnende beelden oplevert. Toen de directie van Pouw Vervoer dit zag, werd er geen seconde getwijfeld. Het bedrijf is vervoer naar Nederland gaan organiseren en regelt basisbenodigdheden.
De directie van het touringcarbedrijf kwam al gauw na het uitbreken van de invasie in aanraking met de stichting Breath Care for Kids van oud-voetballer Evgeniy Levchenko. “Deze stichting zet zich in voor kinderen in Oekraïne”, legt Martijn van der Kroef, directeur van Pouw, uit. “Hier werden we door geprikkeld. Je hart breekt als je de beelden ziet van de mensen daar, en al helemaal van kinderen. Wij vonden daarom dat we iets moesten doen. Die mogelijkheid hebben we en onze chauffeurs willen zich heel graag inzetten.”
Er kwamen de afgelopen tijd al allerlei aanvragen bij het bedrijf binnen van mensen die met een touringcar Oekraïners naar Nederland wilden halen. “Dit is mooi, maar eigenlijk werd er maar weinig nagedacht over waar deze mensen heen kunnen als ze eenmaal in Nederland zijn aangekomen. Voordat we gingen rijden, wilden wij in ieder geval alles aan de achterkant geregeld hebben. Er moeten geschikte verblijfplaatsen voor een langere periode zijn.”
Eerste twee touringcars
Dit blijkt veelal te lukken met hulp van particulieren en bedrijven. De eerste touringcar van Pouw voor de stichting Breath Care for Kids kon daarom afgelopen weekend vertrekken. “Toen hebben we moeders en kinderen opgehaald en hen naar appartementen in Bergen aan Zee gebracht. De eigenaar heeft deze appartementen ter beschikking gesteld tot september.” De tweede touringcar is inmiddels ook al onderweg met een groep mensen voor wie de situatie langs de grens niet langer houdbaar was. “Voor hen zijn gastgezinnen geregeld in de hoek van Assen en Genemuiden.”
Tekst loopt door onder de foto.
Hoewel Van der Kroef de situatie aan de grens als ’tenenkrommend’ en ‘heel confronterend’ omschrijft, stelt hij dat er ook veel vluchtelingen die het gebied niet willen verlaten. Zij hopen snel terug te kunnen keren naar hun thuisland. “Een Oekraïense vrouw die in Nederland woont biedt daar hulp en wij zijn met haar in contact gekomen. Zij zorgt ervoor dat sommigen van deze mensen uiteindelijk toch bereid zijn om naar Nederland te komen en schakelt dan met ons voor het vervoer.”
Een zo prettig mogelijke reis
Op de heenweg worden de touringcars volgeladen met basisbehoeften zoals maandverband en eten, maar ook kleding en speelgoed. “Van alles om de reis zo prettig mogelijk te maken. Wat we normaal voor onze klanten doen, doen we nu ook voor deze mensen: namelijk met de optimale oplossing komen. Geen overcapaciteit dus en in lijn met hun behoeften.” Maar er worden ook spullen geregeld voor het moment dat de mensen hier op locatie aankomen. “Het enige dat deze mensen hebben als ze aankomen is veelal de kleding die ze aanhebben.”
Voor komend weekend wordt er weer vervoer georganiseerd voor 150 à 160 moeders met kinderen. De gemeente Utrecht zal tachtig van deze mensen opvangen. In andere gemeenten wordt nog gezocht naar opvanglocaties. Omdat hier niet op elke plaats aan wordt gewerkt, heeft de directeur ook een oproep gedaan op social media. “Hier wordt heel goed op gereageerd, maar het heeft nog geen geschikte locatie opgeleverd”, stelt Van der Kroef. Volgens hem is het het belangrijkst dat de mensen in een stabiele en veilige omgeving terecht komen. Daarom wordt er niet met het eerste beste aanbod akkoord gegaan.
Een nog hechter team
Op het moment dat Pouw een locatie voor de vluchtelingen vindt, worden de mensen daar naartoe gebracht. “Bij de gemeente wordt dan aangegeven waar de mensen zich bevinden en dat zij direct begeleiding nodig hebben. De veiligheidsregio pakt het dan verder op.” Als Van der Kroef het heeft over zijn eigen team, stelt hij dat de medewerkers van Pouw al heel hecht waren. Deze gebeurtenis zou hen echter nog dichter bij elkaar brengen. “Het vormt ons. Het is minder lachen, gieren en brullen. Het opent je ogen en is heel confronterend. Iedereen zet zich dan ook belangeloos in om deze mensen te helpen, en dat is zo mooi om te zien.”
Lees ook:
Waar waren ze toen, toen Nederland Afghanistan, Libië, Irak bombardeerden, toen veel van deze vluchtelingen hun reis met de dood moesten beëindigen.
En Syrië en ga zo maar door. Het is echt triest om te zien hoe hypocriet sommige mensen kunnen zijn. Net zoals met corona hebben we het ook te danken aan de desinformatie van mainstream media en propaganda. Zelfs artsen / medici met een andere mening of met andere wetenschappelijke onderbouwing / feiten durven niet meer openlijk te spreken omdat ze anders weggezet worden als wappies of desinformatie verspreiders en er wordt dan gedreigd met ontslag of het afnemen van hun big registratie.
Terwijl als je kijkt naar de wetenschap dan moeten die discussies en meningsverschillen er soms juist zijn. Zo werkt het al jaren in de wetenschap. Alles veranderde ineens sinds corona. Nu met de oorlog in Oekraïne zie en hoor je ook weer de gekste dingen. Ik vraag me dan echt af wat is er toch met sommige mensen aan de hand? Ik persoonlijk geef / help iedereen die ik kan helpen ongeacht kleur, ras, geloof, geaardheid of wat dan ook. Dat deed ik in het verleden ook en dat zal ik vandaag ook doen
En zo zou het ook moeten zijn vind ik. Iedereen moet het zelf weten natuurlijk en iedereen bepaalt het zelf maar een bepaalde volk wel helpen in oorlogstijd en een ander volk de afgelopen jaren vrijwel niet en zelfs framen als gelukszoekers of terroristen (vooral door propaganda van de media en sommige politici) dat vind ik hypocriet.