‘Europese aanbestedingen brengen chauffeurs in onzekere situatie’
In een nieuwe rubriek geven mensen uit de taxi- en touringcarsector een inkijkje in hun werk. Susan Kwekkeboom (53) is al 29 jaar taxichauffeur en werkt sinds zes jaar bij Brookhuis. Hoewel ze nog steeds tevreden is met haar beroep, ziet zij ook nog genoeg kansen om het werk aantrekkelijker te maken.
“Ik deed een opleiding aan de kunstacademie in Enschede en na een jaar wist ik niet meer zo goed wat ik wilde. Toen zag ik, terwijl ik langs het station reed, een vrolijke chauffeuse staan en dacht ik: ‘Dat kan ik misschien ook wel gaan doen.’ Even later solliciteerde ik bij Taxicentrale Enschede en al de volgende dag werd ik gebeld om te komen werken”, vertelt Kwekkeboom.
Dit beviel zo goed dat ze tot op de dag van vandaag als taxichauffeur werkt, in de breedste zin van het woord. Van Valys en Regiotaxi tot defensievervoer en contante ritten. “Geen dag is hetzelfde. De ene keer heb je iemand met een posttraumatische stress-stoornis en de volgende keer heb je een groepje mannen die een vrijgezellenfeest heeft gehad. Je moet continu schakelen tussen verschillende mensen met verschillende achtergronden.”
De komst van Europese aanbestedingen
De grootste verandering die Kwekkeboom in 29 jaar in de taxibranche heeft meegemaakt, is de komst van Europese aanbestedingen. Waar aanbestedingen eerder meer op lokaal niveau werden gedaan, ontstaat er door de nieuwe vorm van aanbesteden volgens haar steeds een spannende situatie. “In sommige gevallen wordt je als chauffeur gedwongen om naar een andere vervoerder te gaan. Zo werkte ik 23 jaar bij Connexxion en toen moest ik de overstap maken naar Brookhuis. Ik ben uiteindelijk uiterst tevreden met mijn nieuwe werkgever – daar gaat het niet om – maar er hangt wel altijd een bepaalde onzekerheid boven je hoofd in dit beroep.”
Volgens haar zijn veel taxichauffeurs door deze verandering afgehaakt en overgestapt naar een andere branche. Haar hoop is dat opdrachtgevers in de toekomst weer vaker proberen om het vervoer bij lokale vervoerders te houden. “Je trekt mensen namelijk ook uit de omgeving weg. Elke keer als er een nieuwe concessie is, komen er weer nieuwe chauffeurs. Ook klanten moeten hieraan wennen.”
Hoge werkdruk
Ook door de coronacrisis hebben chauffeurs de handdoek in de ring gegooid. Het chauffeurstekort in de branche heeft hierdoor een hoogtepunt bereikt. Kwekkeboom merkt dit in haar werk. “Ik heb een vast contract van 24 uur en heb aangegeven dat ze mij mogen vragen om meer te werken. Dat doe ik nu structureel.” Ondanks dat dit voor haar – mede door de waardering die zij hiervoor krijgt van haar werkgever – wel te doen is, hoopt ze dat er meer chauffeurs instromen zodat de werkdruk lager wordt.
Over wat er moet gebeuren om meer mensen naar de branche toe te lokken, is zij stellig. “Sowieso zou het salaris omhoog moeten, vooral zodat meer jonge mensen voor dit beroep gaan kiezen. Ik heb gelukkig iemand die bij mij de hoofdkostwinner is, dus ik doe het meer omdat ik het leuk vind. Voor jonge mensen die daarentegen een hypotheek af moeten lossen of alleen zijn, is het veelal niet te doen om taxichauffeur te zijn.”
Begrip voor chauffeurstekort
Ook het hebben van een fijne werkgever die oog heeft voor jouw wensen en het krijgen van waardering, is volgens Kwekkeboom heel belangrijk. “Je staat dag en nacht klaar voor mensen. Er zijn genoeg passagiers die dit waarderen, maar naar mijn idee is de dienstverlening voor velen iets ‘normaals’ geworden. Dit terwijl het eigenlijk heel bijzonder is hoe het vervoer hier in Nederland is geregeld. Dit zou best wel eens onder de aandacht gebracht mogen worden.”
In haar optiek zouden mensen ook beter geïnformeerd moeten worden over het grote chauffeurstekort in de branche en begrip moeten hebben voor de gevolgen hiervan. “Ik kom wel eens ergens te laat en leg dan uit dat wij gigantisch onder tijdsdruk staan door de onderbezetting. Dan vragen mensen zich af hoe dit kan, omdat zij het idee hebben dat er juist veel werkzoekenden zijn. Dit laat zien hoe weinig zij hier vanaf weten.”
Herman Brood in de taxi
Ondanks dat er volgens Kwekkeboom dus nog zeker mogelijkheden zijn om het werk aantrekkelijker te maken, zou zij niet snel stoppen als chauffeur. Plezier haalt zij uit de leuke ritten, soms met wel hele bijzondere passagiers. Zo vervoerde ze Herman Brood toen ze slechts een paar maanden taxichauffeur was. “Hij moest boodschappen doen voor een workshop die hij gaf op het ROC. Hij zat naast me en stelde mij veel vragen. Hij was heel geïnteresseerd. En ik weet nog toen ik de portier opendeed en hij de auto uitstapte, dat mensen verbaasd stonden te kijken. Dit soort dingen zijn heel mooi om tijdens je werk mee te mogen maken.”
Lees ook:
Aanbesteden is een mogelijkheid maar is niet per se noodzakelijk. De regio Gooi en Vechtstreek koos voor inbesteden in plaats van aanbesteden. Dat geeft de kans om echt te investeren in personeel, materieel en bovenal in de relatie met de inwoner. Laat zien dat er wel degelijk andere mogelijkheden zijn en gemeenten zeker niet altijd uit zijn naar financiële concurrentie, zoals regelmatig als argument wordt gebruikt.