‘Gebrek aan begeleiding beginnende taxichauffeurs een kwalijke zaak’
Het werk van taxichauffeur wordt nog te vaak onderschat. Dit vindt Maureen Hoffman, die in 2008 begon als chauffeur in het zorgvervoer. Hoewel zij haar werk vandaag de dag als prachtig ervaart, stond ze aan het begin van haar loopbaan versteld van de zwaarte van het beroep en het gebrek aan begeleiding. De situatie is volgens haar nu, veertien jaar later, nog niet veranderd en ze vindt dat een groot probleem.
Elke maand geven vakmensen uit de sector een inkijkje in hun werk. Hoffman koos voor het vak van taxichauffeur toen haar kinderen naar de middelbare school gingen. “Ik hoefde ze niet meer te brengen en halen van school en het was ook niet langer nodig om op vaste momenten thuis te zijn. Daarom wilde ik een baan. Autorijden is een hobby van mij en ik ben een mensenmens. Dit komt samen in het taxiwezen, wat het werk voor mij heerlijk maakt om te doen”, vertelt zij.
Momenteel is Hoffman regiotaxichauffeur voor TCR uit Raalte. “Ik ben hier op mijn plek en heb een baas die goed is voor al zijn medewerkers. Daar ben ik heel blij mee.” Toch begon haar carrière minder rooskleurig. De eerste vier jaar vervoerde ze scholieren voor een klein taxibedrijf. “De eerste weken waren heel heftig. Je krijgt geen inleiding over de kinderen, dus je weet niet wat zij voor beperking hebben en hoe je hiermee moet omgaan. Ik kwam daardoor de eerste paar dagen huilend thuis. Ik vroeg mezelf af waar ik in hemelsnaam aan was begonnen.”
Onwetendheid over het vak
Toch gaf Hoffman niet op en is ze zichzelf gaan inlezen over beperkingen zoals autisme en PDD-NOS, waar ze vaak mee te maken kreeg in de taxi. Na verloop van tijd slaagde ze erin om goed om te gaan met de kinderen en te zorgen voor rust in de taxi. Toch weet zij dat veel chauffeurs net als zij blanco het vak instappen. “Nog steeds weten startende chauffeurs vaak niet wat het werk écht inhoudt, wat er kan gebeuren en waar je mee te maken hebt.”
De meeste chauffeurs krijgen volgens haar direct de sleutel van de bus, een lijst met kinderen en mogen dan aan de slag. Hoffman vindt dat dit niet moet kunnen. “De leerlingen hebben stuk voor stuk een beperking. Het zijn schatten van kinderen, maar sommigen proberen je tot het uiterste uit. Daar moet je wel tegenop gewassen zijn. Niet iedere chauffeur weet zich hier raad mee.”
Gebrek aan opleiding leidt tot tijdig stoppen
Investeren in scholing is volgens haar de oplossing. “Ik heb menig keer meegemaakt dat een situatie escaleerde bij mij in de bus. Zo is er wel eens gevochten en is er iets in brand gevlogen.” Dat elke situatie weer anders is, is in haar ogen geen reden om chauffeurs hier niet op voor te bereiden. “Verwondingen kunnen bijvoorbeeld voorkomen worden door de leerlingen voordat zij de bus instappen hun zakken te laten legen in het dashboardkastje. Hier moet je als chauffeur maar net aan denken.”
In het ergste geval kan het gebrek aan opleiding ertoe leiden dat chauffeurs al snel de handdoek in de ring gooien. Zonde vindt Hoffman, want het vak is volgens haar prachtig. “Leerlingenvervoer is leuk, maar regiovervoer vind ik het leukst. Mensen die je vaker terugziet en je herkennen zijn veelal blij dat je er bent. Je creëert een band met hen en ze waarderen wat je voor ze doet.” Het gaat hierbij volgens haar echter niet alleen om het feit dat zij dankzij de taxi een stukje mobiliteit en zelfstandigheid hebben. “Velen zijn alleen en zijn ook blij dat ze met de chauffeur een praatje kunnen maken.”
Loontredenvermindering, functiedifferentiatie en toeslagen
Een grote zorg die Hoffman heeft is dat de instroom van jongeren in het vak te beperkt is. Om het tij te keren zou het vak volgens haar weer aantrekkelijker gemaakt moeten worden. “Naast het opleidingsgedeelte zou er ook een hoger minimumloon moeten komen, van minstens veertien euro. Bovendien is de jaarlijkse stap in het salaris te klein. In plaats van elf loontreden met elk 2 procent loonsverhoging, zouden er vijf of zes treden met circa 4 procent loonsverhoging moeten komen. Dan merk je – in tegenstelling tot nu – wél verschil.”
Bovendien pleit ze voor functiedifferentiatie, dus verschillende taken in verschillende rollen laten opnemen, en de terugkeer van de toeslagen voor avond-, weekend- en nachtdiensten. Door hier een extra beloning voor te geven, vormen de onregelmatige werktijden volgens haar minder reden om niet voor het vak te kiezen. “Alles is nu één pot nat. Hetzelfde geldt voor de beloning van een ‘normale’ taxichauffeur en chauffeurs die een rolstoelbus besturen. Dit is heel ander werk, want een rolstoelbus is veel zwaarder. Ook dat zou anders beloond moeten worden.” Dit alles begint echter bij het maken van een einde aan de grote nadruk op prijs bij aanbestedingen. “Zolang dit niet stopt, komen deze wensen ook niet uit.”
Lees ook:
Als je dit verhaal leest en het duidelijk wordt dat er in de laatste 12/13 jaar weinig verbeterd is moet men er niet vreemd van opkijken dat er heel veel openstaande vacatures zijn.
Ik heb zelf ruim 41 jaar in het beroepsgoederenvervoer gewerkt en dacht aan een afbouw in de taxi sector . Hoe meer je je hier in verdiept , onder andere via Taxipro hoe verdrietiger je wordt
@ Maureen Hoffmann.
Het bekende verhaal wat U schrijft.
Door aanbestedingen moet alles voor de laagste prijs.
Uw wensen kunnen daardoor niet in vervulling.
Op papier ziet aanbest. er prachtig uit, maar de praktijk is een andere.
De opdrachtgevers zijn uit op goedkoop, daarom vrijwilligers in zetten voor personen vervoer.
Vrijwillige chauffeurs zonder benodigde papieren inzetten is concurrentievervalsing, in strijd met de wet.
Gevolg: geen fatsoenlijk betaalde vakmensen meer te vinden.
Dit is de werkelijkheid en dan ook voor veel chauffeurs zowel vrouw of man dat het wel eens afschrik om dit vervoer te doen maar ik heb zelf ervaren bij schoolkinderen dat je afspraken maak soms ook met informatie van ouder en begeleiding school bij zorg vervoer mensen in rolstoel of ander met beperkingen begin helpen of te vragen dat deze zich vertrouwd voelen bij de chauffeur en dan bouw je meestal een goede band met deze clienten
Mijn ervaring : Je kan beter een dronkenlap uit een cafe vervoeren, dan schoolkinderen.
Vandaag een stuk van de nationale ombudsman in de Telegraaf, nadat de Kiwa jarenlang Taxichauffeurs dwars hebben gezeten en belangenorganisaties kennelijk niet voldoende kracht hadden om de Kiwa te laten inzien, dat ze al jarenlang de boel aan het oplichten zijn, door een misdadig bedrag van € 130,00 in rekening te brengen voor het vervangen van een kapotte pas, is het de Ombudsman wel gelukt.
Nogmaals dan maar Vandaag een stuk van de nationale ombudsman in de Telegraaf, nadat de Kiwa jarenlang Taxichauffeurs dwars hebben gezeten en belangenorganisaties kennelijk niet voldoende kracht hadden om de Kiwa te laten inzien, dat ze al jarenlang de boel aan het oplichten zijn, door een misdadig bedrag van € 130,00 in rekening te brengen voor het vervangen van een kapotte pas, is het de Ombudsman wel gelukt.